Το Πάσχα στην Καρδιά του Έλληνα

Η Πνευματική Ανάταση

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, ξυπνώ πάντα με αυτό το «χαροποιόν πένθος». Εδώ και πολλά χρόνια, η πρωινή μου ρουτίνα περιλαμβάνει τον καφέ που ετοιμάζω καθώς αναπαράγονται στο μυαλό μου οι ψαλμοί που ακούγονται από την εκκλησία. Η φράση «Εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμα μου προς σε» με συγκινεί βαθιά, καθώς συνδυάζεται με το πνεύμα της συλλογικότητας που διαπερνά τις φετινές γιορτές.

Οι ψαλμοί που ψέλνω αναδύονται από μια βαθιά εσωτερική ανάγκη για πνευματικότητα. Θυμάμαι ιδιαίτερα τη μελωδία «Του Δείπνου σου του Μυστικού σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε», που άκουγα από τον αγαπημένο Δάσκαλο Χαρίλαο Ταλαδιώρο, ο οποίος υπηρέτησε με αυταπάρνηση την Ψαλτική Τέχνη για 67 χρόνια. Η φωνή του, γεμάτη πάθος και συγκίνηση, μου επαναφέρει μνήμες από αξέχαστες στιγμές της παιδικής μου ηλικίας.

Η Διαχρονικότητα της Πίστης

Οι ερωτήσεις των φίλων και των αντιπάλων αναφορικά με τη σύνθεση της πολιτικής μου ταυτότητας δεν με αποθαρρύνουν. Η πνευματική μας κληρονομιά κρύβει μια ομορφιά και μια ανάγκη που ξεπερνά τις ιδεολογικές διαφορές. Όταν μιλάω για τους Ορθόδοξους αγιογράφους, αναδεικνύω την αναγκαιότητα της **ταπεινότητας** και της σοβαρότητας στην απόδοση της Ανάστασης, που στον κόσμο μας συχνά διαστρεβλώνεται. Είναι φανερό πως η πίστη μας είναι η ***ρίζα*** που κρατάει το Γένος των Ελλήνων ενωμένο και ζωντανό.

Η ιστορία του Κανάρη, του μπουρλοτιέρη που πριν ξαναντιωθεί στα εχθρικά στρατεύματα συμμετείχε στη Θεία Κοινωνία, είναι μια διαχρονική υπενθύμιση ότι οι θυσίες των προγόνων μας δεν αποσπώνται από την πνευματικότητα. Αν δεν μπορούμε να δούμε αυτή τη θεμελιώδη πραγματικότητα, χάνουμε το νόημα της ύπαρξής μας.

Η Γιορτή των Ταπεινών

Οι απλοί άνθρωποι, που μέσα από τις καθημερινές δοκιμασίες τους, παραμένουν πιστοί και ευλαβείς, μπορούν να νιώσουν και να κατανοήσουν την αξία των Θεϊκών Παθών. Τα μάτια τους, γεμάτα ελπίδα και βεβαιότητα, γίνονται **πηγές** φωτός για την κοινότητα. Μαζί με τον Χριστό υποφέρουν και μαζί του περιμένουν την Ανάσταση.

Το Πάσχα, για εμάς τους Έλληνες, είναι μια γιορτή αυθεντική και πλημμυρισμένη από τα συναισθήματα των ταπεινών. Το αμάραντο δέντρο της Αγάπης και της Ελπίδας ποτίζεται από τις λύπες τους, προσδιορίζοντας το βαθύτερο νόημα της γιορτής. Η εμπειρία του Πάσχα στον στρατό μου αποκάλυψε αυτή την καταλυτική σύνδεση. Ακούμε τον ψάλτη να φωνάζει «Σήμερον κρεμάται επὶ ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας» και αισθανόμαστε να κουβαλάμε τον Σταυρό όλου του κόσμου.

Καλή Ανάσταση Ψυχών και Σωμάτων ημών, Πατριώτες!